Afgelopen vrijdag zijn we met Yoki bij de dierenarts geweest. Om er kort over te zijn....ze wordt oud en krijgt allerlei kwalen. Wat de boventoon voert is dat ze toch wel erg last heeft van artrose. Met name haar linker achterpoot hangt er soms wat verloren bij. Soms zakt ze erdoor, of wanneer ze uitglijdt kan ze zichzelf niet meer corrigeren. Ze heeft diversen gezwelletjes en heeft al een paar keer een epileptische aanval gehad. In overleg met de dierenarts hebben we haar nu structureel op pijnstillers staan, krijg ze artrose gelatinaat en heeft ze nu een anabolen spuit gehad.
We kijken nu of het aanslaat, maar we zijn we zo reeel om onder ogen te zien dat het nu echt de laatste fase ingaan. Maar ja, ze heeft nog zoveel lol in dr leven.........zolang lol boven leed gaat gaan we ervoor.
Tooske is Tooske, wat een vreselijk lief hondje is het toch. Ok, ze kan wat snibben en snauwen. Met name als Morris haar grenzen opzoekt. Maar dat mag ze ook van ons. Soms kijkt ze ons met een blik van....... hoe lang blijft hij nog....wanneer Morris weer eens aan haar oor staat te trekken. En Morris kan inmiddels op de bank springen dus soms heeft ze geen rust.....Ze mag dan van ons naar boven en gaat dan lekker even slapen op bed.
En dan Morris.............7 maanden is hij nu. En hij is alles vergeten wat hij tot opheden geleerd heeft. Nu komt het aan op consequent zijn en blijven verbieden wat hij niet mag om hopelijk straks een makkelijk mannetje te hebben. Maar het valt niet mee hoor.......wat het meest vervelende is is dat hij zo vreselijk trekt. Zo gericht op zijn omgeving, de lijn snijd gewoon in je handen. Echt, hij kon zo mooi volgen maar nu krijgen we met geen mogelijkheid zijn aandacht. Snel weer een privelesje van Marije plannen.
Verder zijn we met Morris nog steeds aan het speuren. En het is zo leuk. Vandaag was de derde les. De sporen worden langer. Maar Morris vond het ook moelijker vandaag. Warmer natuurlijk, en er lipen stukken spoor over bredere paden en over ruiterpaden. De eerste 2 sporen ging hij ( en ik dus ook de mist in) en liep op een kruising finaal de verkeerde kant op. Achteraf waren er hele kleine seintjes en verandering van lichaamstaal die mij hadden moeten triggeren. maar hij is zo enthousiast dat het moeilijk te zien is. Maar latere spoortjes gingen beter en kon hij Henk super vinden. En die heeft toch wel van die lekkere worstjes. Al met al vinden we ( ja wij ook) het heel leuk om te doen en Morris slaapt daarna zo vredig.
En zo zijn er altijd beslommeringen als je hondjes hebt. Soms leuke dingen en soms minder leuke dingen. Sterkte met Yoki! tja en ook met Morris ;-)
BeantwoordenVerwijderen