woensdag 23 juli 2014

En toen waren er nog maar 2....

Helaas hebben wij op 31 maart Yoki in laten slapen. Wat ik een van mijn vorige verhaaltjes al schreef ( dat ze haar laatste fase is was gegaan) is nu het eeuwige leven geworden.
Yoki zat structureel aan de pijnstillers, Tramadol, want tegen de Rymadil kon ze niet. Maar ook tramadol werd te zwaar voor haar maagje en ze wilde vaak niet eten, spugen en bloederige ontlasting. Dan kreeg ze weer maagbeschermers en dan ging het weer, maar als we stopte met de deze pillen dan at ze gelijk niet. Verder kon ze door artrose zich niet goed meer ontlasten, ze kon niet meer lopen of goed opstaan, ze sliep heel de dag.......kortom we hebben ervoor gekozen om haar te laten gaan.


Met de kleintjes naar de dierenarts waar ze heel vredig is ingeslapen en de teckels haar nog konden besnuffelen........

Yoki je was een top hondje en we missen je nog iedere dag.....

Groetjes aan Indira




dinsdag 20 augustus 2013

Nog steeds aan het Speuren

Wij zijn nog steeds met Morris aan het speuren en het gaat echt heel goed. Morris vind het heel leuk en kan het ook heel goed. Hij blijkt een zogenaamde accountant speurder te zijn.....hij komt aan op een kruising met zijn kop hoog, kiest een pad ( vaak de eerste ingeving de goede) draait om om toch alle mogelijkheden uit te lopen, om vervolgens zijn eerste keuze weer te volgen. Vandaag hebben we een ook een kleine Backtrack gedaan. Dus Henk loopt dan een stukje een pad in en draait dan om....om vervolgens een andere weg te kiezen......ook dat deed Morris zonder problemen.
Het enige punt waar hij het moeilijk vond was waarbij hij een stukje asfalt over moest. Een fietser nam de geur net een beetje mee met de rijwind dus hij was een beetje in de war.....
Maar verder gaat het heel goed. Ik heb een foto gemaakt aan de lijn en een stukje gefilmd. Het filmpje is gemaakt op het moment dat Henk wegloopt. Jullie zien hoe enthousiast hij wordt ervan....

https://www.youtube.com/watch?v=kK0BdAPYOCk


En weg is tie!!! Fietsen proberen

Gistermiddag hebben wij heerlijk gewandeld in het Hoevelakense bos. De temperatuur was lekker, zeker voor onze ouwe dibbes. Morris uiteraard ook mee maar die loopt aan een hele lange lijn. Want wij ( lees ik ) durven hem echt niet los te laten. Hij heeft voor van alles aandacht behalve voor zijn eigen roedel. Maar de wandeling was heerlijk en alles lag weer uitgeteld in de auto in de benches. Maar Morris heeft maar een kwartier nodig om zich weer op te laden, hij is nog jong natuurlijk.....10 maanden.
Dus thuis aangekomen doe ik de bench open, de vlaamse reus wil eruit springen maar ik kan hem nog net opvangen maar toch ontglipt hij me............en ja hoor daar ging hij.....
Hij zette het op een lopen en keek niet meer achterom. De straat over, de tuinen in en door, het bruggetje over, en weer de straat over. Nou jullie snappen........ik stond doodsangsten uit.. Zo bang dat hij onder een auto of bus zou lopen. Maar hij dook een tuin in waar hij een "leeg" konijnenhok vond. Ik had inmiddels de fiets en Ad schermde de tuin aan de straat zijde af.
Ik heb Morris heel blij benaderd en kon hem in zijn nekvel grijpen. Pff wat was ik blij.......en hem beloond natuurlijk want boos worden heeft echt geen zin bij dit soort gedrag.

Maar als Morris maar iets van zijn vader heeft wil hij rennen, rennen, rennen en wellicht raakt hij vreselijk gefrusteerd dat hij niet mag rennen..........dus ben ik gisteravond voor het eerste keer 10 minuten met hem wezen fietsen. Met de flex lijn. eerst kort natuurlijk in een drafje, maar toen hij warmgelopen was kwamen we op het veld en heb ik de lijn laten vieren. Rennen dat hij deed, en ik met de fiets er gewoon achteraan. Ging super goed....na 5 min heb ik langzaam afgeremd, de lijn weer binnen gehaald en rustig gedraafd naar huis. Het was een succes, dus als het weer ( qua temperatuur) het toelaat gaan we dit vaker doen.....

Eindelijk weer een nieuw verhaal

dinsdag 11 juni 2013

Hoe gaat het bij ons!

Ik vond het tijd om weer eens een verhaaltje te schrijven over de belevenissen van onze hondjes.

Afgelopen vrijdag zijn we met Yoki bij de dierenarts geweest. Om er kort over te zijn....ze wordt oud en krijgt allerlei kwalen. Wat de boventoon voert is dat ze toch wel erg last heeft van artrose. Met name haar linker achterpoot hangt er soms wat verloren bij. Soms zakt ze erdoor, of wanneer ze uitglijdt kan ze zichzelf niet meer corrigeren. Ze heeft diversen gezwelletjes en heeft al een paar keer een epileptische aanval gehad. In overleg met de dierenarts hebben we haar nu structureel op pijnstillers staan, krijg ze artrose gelatinaat en heeft ze nu een anabolen spuit gehad.
We kijken nu of het aanslaat, maar we zijn we zo reeel om onder ogen te zien dat het nu echt de laatste fase ingaan. Maar ja, ze heeft nog zoveel lol in dr leven.........zolang lol boven leed gaat gaan we ervoor.


Tooske is Tooske, wat een vreselijk lief hondje is het toch. Ok, ze kan wat snibben en snauwen. Met name als Morris haar grenzen opzoekt. Maar dat mag ze ook van ons. Soms kijkt ze ons met een blik van....... hoe lang blijft hij nog....wanneer Morris weer eens aan haar oor staat te trekken. En Morris kan inmiddels op de bank springen dus soms heeft ze geen rust.....Ze mag dan van ons naar boven en gaat dan lekker even slapen op bed.


En dan Morris.............7 maanden is hij nu. En hij is alles vergeten wat hij tot opheden geleerd heeft. Nu komt het aan op consequent zijn en blijven verbieden wat hij niet mag om hopelijk straks een makkelijk mannetje te hebben. Maar het valt niet mee hoor.......wat het meest vervelende is is dat hij zo vreselijk trekt. Zo gericht op zijn omgeving, de lijn snijd gewoon in je handen. Echt, hij kon zo mooi volgen maar nu krijgen we met geen mogelijkheid zijn aandacht. Snel weer een privelesje van Marije plannen.

Verder zijn we met Morris nog steeds aan het speuren. En het is zo leuk. Vandaag was de derde les. De sporen worden langer. Maar Morris vond het ook moelijker vandaag. Warmer natuurlijk, en er lipen stukken spoor over bredere paden en over ruiterpaden. De eerste 2 sporen ging hij ( en ik dus ook de mist in) en liep op een kruising finaal de verkeerde kant op. Achteraf waren er hele kleine seintjes en verandering van lichaamstaal die mij hadden moeten triggeren. maar hij is zo enthousiast dat het moeilijk te zien is. Maar latere spoortjes gingen beter en kon hij Henk super vinden. En die heeft toch wel van die lekkere worstjes. Al met al vinden we ( ja wij ook) het heel leuk om te doen en Morris slaapt daarna zo vredig.







Maar ze zijn dikke vrienden hoor................







dinsdag 14 mei 2013

Speuren naar geuren

Vandaag hebben wij kennis gemaakt met de beginselen van praktijkspeuren. Makkelijk uitgelegd als het opzoeken van mensen aan de hand van de lucht die de hond vangt in zijn neus.
Via via ben ik terecht gekomen bij Henk Bouman, een bekende instructeur op dit gebied.  Hij heeft van zijn hobby zijn werk kunnen maken en naast het geven van instructie aan mensen zoals wij, leidt hij ook instructeurs op tot speurhond geleider, die dan weer les gaan geven. Meer over Henk kun je vinden op www.speurhond.nl

De les begon om 10.15 uur in landgoed Den Treek. Een prachtig natuurgebied tussen Amersfoort, Leusden en Woudenberg. Eerst werd ons kort uitgelegd hoe de neus van de hond werkt en dat wij altijd geuren nalaten. Daar waar je staat verlies je geur, door onder andere het verliezen van huid schilfers.

Maar hoe begin je dan.......nou Morris werd lekker gemaakt met worst. De stagiaire ( Frans) van Henk liep achter uit en bleef de aandacht van Morris trekken.


Na 10 mtr legde hij een blokje op de grond. Na het commando zoek dacht Morris we gaan een stukje wandelen........maar na het vinden van het blokje werd hij uitvoerig beloond. Het bleek dat Morris wel enthousiast werd van de mensen. Het blokje deerde hem niet. Dus al snel ging Morris op zoek naar Frans en Henk. Ik kreeg een plastic zakje met daarin een lapje met de geur van Frans. Belangrijk was dat ik het lapje niet aanraakte.  Ik moest de geur aanbieden en de mannen hadden zich "verstopt" achter een bultje 15 mtr verderop. Morris moet natuurlijk wel succes halen.


 Morris snapte snel wat de bedoeling was....want als ik die man vind krijg ik een beloning. Dus na 3 keer werd het spoor langer en er kwam een hoekje in. Ook dat ging goed. Ik kreeg natuurijk tips.....niet de hond aankijken als hij het even niet weet en steun zoekt, niet zijn naam noemen ivm concentratie verlies van Morris. Goed opletten op zijn lichaamstaal, wat doe je met die lijn van 10 meter, spanning houden op de lijn.......heel veel info in korte tijd.........maar het is echt zo leuk.

Als laatste plaats ik een filmpje. Hier zie je het vertrek, het zoeken en het vinden van Henk en Frans. En Morris bevestigd dat hij het begrijpt. Bijna op het einde van het filmpje steekt Morris de tweede kruising over. Net over de kruising duikt Morris rechts het pad af en loopt 2 meter het bos in. Niet snel daarna volgt hij het pad weer en vind dan de mannen aan de linkerkant. 

Ik twijfelde natuurlijk ( maar dat gedrag moet je leren herkennen natuurlijk) Na de uitleg van Frans en Henk blijkt dat Frans eerst op de plek stond waar Morris het bos in duikt. Hij ruikt daar dus Frans maar hij weet dus ook door te lopen en Frans te vinden. Geweldig toch!!!



We zijn heel enthousiast geworden. Ad vond het ook leuk en we kunnen eventueel om en om speuren. Dus we gaan er mee door.





donderdag 9 mei 2013

Kampioenschapsclubmatch NTC

Vandaag was het voor de 2de keer dat Morris meedeed aan een show. Dit keer een serieuzere deelname op de clubmatch van de Nederlandse Teckelclub. De honden tot 9 maanden worden beoordeeld in de kwalificatie Veel  Belovend/Belovend en Weinig Belovend.
Het was erg druk en er deden dan ook over de 300 teckels van alle formaten mee. We waren goed op tijd en hadden een lekker plek gevonden in de hoek van de zaal. De volle broer van Morris ( Liam) was er ook. Dus we begonnen lekker met koffie en cake en de mannetje hebben even gespeeld. Allebei super lief.


Om strak 10 uur begon het en er waren 4 honden in onze klasse. Morris en Liam deden het goed. Eerst even een rondje lopen en toen op de tafel. We hadden nog goed geoefend maar Morris ging echt niet zijn tanden laten zien aan de keurmeester. Maar de keurmeester ging er goed mee om. Ging eerst even de ander zaken "betasten" en vroeg mij vervolgens om zijn gebit te laten zien. Dit ging goed al leverde het wel een opmerking op het keurrapport op.  Maar dat zie straks op de foto.



Toen was het de beurt aan Liam. Deze deed het ook super goed. Hij liep mooi zijn rondje en ook op de tafel ging het goed.



Toen was het tijd voor de plaatsing. Liam op 2 met belovend en Morris op 4, ook met belovend!!!


Het was weer een leuke ervaring en Morris heeft een heel mooi rapport gekregen.



Toen we buiten zagen dat het heel mooi weer was zijn we vertrokken. eigenlijk tegen de regels want je moet tot ongeveer 14.30 uur eigenlijk blijven. Maar onze mannetjes waren helemaal kapot en wilde van alles niks meer dus we hebben de rest van middag heerlijk in de tuin doorgebracht.